Niyam Chesta Lyrics in English

Pad – 1

Pratham Shrī Harine re, charaṇe shīsh namāvu;

Nautam līlā re, Nārāyaṇnī gāvu. 1

Moṭā munivar re, ekāgra karī manne;

Jene kāje re, seve jāī vanne. 2

Āsan sādhī re, dhyān dharīne dhāre;

Jenī cheshṭā re, sneh karī sambhāre. 3

Sahaj swābhāvik re, prakruti Puruṣhottamnī;

Suṇtā sajnī re, bīk maṭāḍe jamnī. 4

Gāvu hete re, Harinā charitra sambhārī;

Pāvan karjyo re, Prabhujī buddhi mārī. 5

Sahaj swabhāve re, beṭhā hoy Hari jyāre;

Tulsīnī māḷā re, kar laī ferve tyāre. 6

Ramūj kartā re, rājīvneṇ rūpāḷā;

Koī harijannī re, māgī laīne māḷā. 7

Bevḍī rākhī re, babbe maṇkā joḍe;

Ferve tāṇī re, kaik māḷā toḍe. 8

Vātu kare re, ramūj karīne hastā;

Bheḷī karī re, māḷā karmā ghastā. 9

Kyārek mīnchī re, netrakamaḷne Swāmī;

Premānand kahe re, dhyān dhare bahunāmī. 10

Pad – 2

Sāmbhaḷ saiyar re, līlā Naṭnāgarnī;

Suṇtā sukhḍu re, āpe sukhsāgarnī. 1

Netrakamaḷne re, rākhī ughāḍā kyāre;

Dhyān dharīne re, bese jīvan bā’re. 2

Kyārek chamkī re, dhyān karantā jāge;

Jotā jīvan re, janmamaraṇ dukh bhāge. 3

Potā āgaḷ re, sabhā bharāī bese;

Sant harijan re, sāmu joī rahe chhe. 4

Dhyān dharīne re, beṭhā hoy Hari pote;

Sant harijan re, trupta na thāye jote. 5

Sādhu (k)īrtan re, gāye vajāḍī vājā;

Temne joī re, magan thāye Mahārājā. 6

Temnī bheḷā re, chapṭī vajāḍī gāye;

Sant harijan re, nīrakhī rājī thāye. 7

Kyārek sādhu re, gāy vajāḍī tāḷī;

Bheḷā gāye re, tāḷī de Vanmāḷī. 8

Āgaḷ sādhu re, kīrtan gāy jyāre;

Potā āgaḷ re, kathā vanchāy tyāre. 9

Pote vārtā re, kartā hoy bahunāmī;

Khastā āve re, Premānandnā Swāmī. 10

Pad – 3

Manushyalīlā re, kartā mangaḷkārī;

Bhaktasabhāmā re, beṭhā bhavbhayhārī. 1

Jene jotā re, jāye jag āsakti;

Gnān vairāgya re, dharma sahit je bhakti. 2

Te sambandhī re, vārtā kartā bhārī;

Hari samjāve re, nij janne sukhkārī. 3

Yoga ne Sānkhya re, Pancharātra Vedānt;

E shāstrano re, rahasya kahe karī khānt. 4

Jyāre harijan re, desh deshnā āve;

Utsav upar re, pūjā bahuvidh lāve. 5

Jāṇī potānā re, sevakjan Avināshī;

Temnī pūjā re, grahaṇ kare sukhrāshī. 6

Bhakta potānā re, tene Shyām sujāṇ;

Dhyān karāvī re, kheche nāḍī prāṇ. 7

Dhyānmāthī re, uṭhāḍe nij janne;

Dehmā lāve re, prāṇ indriya manne. 8

Sant sabhāmā re, beṭhā hoy avināsh;

Koī harijanne re, teḍvo hoy pās. 9

Pahelī āngḷī re, netrataṇī karī sān;

Premānand kahe re, sād kare Bhagwān. 10

Pad – 4

Mohanjīnī re, līlā ati sukhkārī;

Ānand āpe re, suṇtā nyārī nyārī. 1

Kyārek vāto re, kare munivar sāthe;

Guchchh gulābnā re, choḷe chhe be hāthe. 2

Shitaḷ jāṇī re, limbu hār gulābī;

Tene rākhe re, ānkhyo upar dābī. 3

Kyārek pote re, rājīpāmā hoye;

Vāto kare re, kathā vanchāve toye. 4

Sāmbhaḷe kīrtan re, pote kāīk vichāre;

Pūchhvā āve re, jamvānu koī tyāre. 5

Hār chaḍhāve re, pūjā karvā āve;

Tenā upar re, bahu khījī rīsāve. 6

Kathā sāmbhaḷtā re, hare hare kahī bole;

Marma kathāno re, suṇī magan thaī ḍole. 7

Bhān kathāmā re, bījī kriyā māye;

Kyārek achānak re, jamtā hare bolāye. 8

Thāye smruti re, potāne jyāre tenī;

Thoḍuk hase re, bhakta sāmu joī benī. 9

Em Hari nit nit re, ānand ras varsāve;

E līlā ras re, joī Premānand gāve. 10

Pad – 5

Sāmbhaḷ sajnī re, divya swarūp Murārī;

Kare charitra re, manushya vigrah dhārī. 1

Thayā manohar re, Mohan manushya jevā;

Rūp anupam re, nij janne sukh devā. 2

Kyārek ḍholiye re, bese Shrī Ghanshyām;

Kyārek bese re, chākḷe pūraṇkām. 3

Kyārek godaḍu re, ochhāḍe sahit;

Pātharyu hoye re, te par bese prīte. 4

Kyārek ḍholiyā re, upar takiyo bhāḷī;

Te par bese re, Shyām palāṭhī vāḷī. 5

Ghaṇuk bese re, takiye oṭhīngaṇ daīne;

Kyārek goṭhaṇ re, bāndhe khes laīne. 6

Kyārek rājī re, thāy atishe ālī;

Sant harijanne re, bheṭe bāthmā ghālī. 7

Kyārek māthe re, laī mele be hāth;

Chhātī māhe re, charaṇkamaḷ de Nāth. 8

Kyārek āpe re, hār torā Girdhārī;

Kyārek āpe re, angnā vastra utārī. 9

Kyārek āpe re, prasādīnā thāḷ;

Premānand kahe re, bhaktataṇā pratipāḷ. 10

Pad – 6

Evā kare re, charitra pāvankārī;

Shukjī sarkhā re, gāve nit sambhārī. 1

Kyārek jībhne re, dānt taḷe dabāve;

Ḍābe jamṇe re, paḍkhe sahaj swabhāve. 2

Chhīnk jyāre āve re, tyāre rumāl laīne;

Chhīnk khāye re, mukh par āḍo daīne. 3

Ramūj āṇī re, hase ati Ghanshyām;

Mukh par āḍo re, rumāl daī sukhdhām. 4

Kyārek vātu re, kartā thakā Dev;

Chheḍe rumālne re, vaḷ dīdhānī ṭev. 5

Ati dayāḷu re, swabhāv chhe Swāmīno;

Pardukhhārī re, vārī bahunāmīno. 6

Koīne dukhiyo re, dekhī na khamāye;

Dayā āṇī re, ati ākḷā thāye. 7

Anna dhan vastra re, āpīne dukh ṭāḷe;

Karuṇā draṣhṭi re, dekhī vānaj vāḷe. 8

Ḍābe khabhe re, khes āḍsoḍe nākhī;

Chāle jamṇā re, karmā rumāl rākhī. 9

Kyārek ḍābo re, kar keḍ upar melī;

Chāle vahālo re, Premānandno helī. 10

Pad – 7

Nit nit nautam re, līlā kare Harirāy;

Gātā suṇtā re, harijan rājī thāy. 1

Sahaj swabhāve re, utāvḷā bahu chāle;

Het karīne re, bolāve bahu vahāle. 2

Kyārek ghoḍle re, chaḍvu hoy tyāre;

Kyārek santne re, pīrasvā padhāre. 3

Tyāre ḍābe re, khabhe khesne āṇī;

Khesne bāndhe re, keḍ sangāthe tāṇī. 4

Pīrase lāḍu re, jalebī Ghanshyām;

Jaṇas jamyānī re, laī laī tenā nām. 5

Fare pangatmā re, vāramvār Mahārāj;

Sant harijanne re, pīrasvāne kāj. 6

Shraddhā bhakti re, ati ghaṇī pīrastā;

Koīnā mukhmā re, āpe lāḍu hastā. 7

Pāchhalī rātrī re, chār ghaḍī rahe tyāre;

Dātaṇ karvā re, ūṭhe Hari te vāre. 8

Nhāvā bese re, Nāth palāṭhī vāḷī;

Kar laī kaḷashyo re, jaḷ ḍhoḷe Vanmāḷī. 9

Kore vastre re, karī sharīrne luve;

Premānand kahe re, harijan sarve juve. 10

Pad – 8

Rūḍā shobhe re, nāhīne ūbhā hoye;

Vastra paherelu re, sāthaḷ vachche nīchove. 1

Pag sāthaḷne re, luhīne sārangpāṇī;

Korā khesne re, pahere sārī peṭhe tāṇī. 2

Oḍhī uparṇī re, reshmī kornī vahāle;

Āve jamvā re, chākhaḍiye chaḍhī chāle. 3

Māthe uparṇī re, oḍhī bese jamvā;

Kān ughāḍā re, rākhe mujne gamvā. 4

Jamtā ḍābā re, pagnī palāṭhī vāḷī;

Te par ḍābo re, kar mele Vanmāḷī. 5

Jamṇā pagne re, rākhī ūbho Shyām;

Te par jamṇo re, kar mele Sukhdhām. 6

Rūḍī rīte re, jame devnā Dev;

Vāre vāre re, pāṇī pīdhānī ṭev. 7

Jaṇas swādu re, jaṇāye jamtā jamtā;

Pāse harijan re, beṭhā hoy mangamtā. 8

Temne āpī re, pachhī pote jame;

Jamtā Jīvan re, harijanne man game. 9

Ferve jamtā re, peṭ upar Hari hāth;

Oḍkār khāye re, Premānandnā Nāth. 10

Pad – 9

Chaḷu kare re, Mohan trupt thaīne;

Dāntne khotre re, saḷī rūpānī laīne. 1

Mukhvās laīne re, ḍhoḷiye birāje;

Pūjā kare re, harijan hete jhājhe. 2

Pāpaṇ upar re, ānṭo laī Albelo;

Fenṭo bāndhe re, chhogu melī Chhelo. 3

Varṣhā ṛutune re, Sharad ṛutune jāṇī;

Ghelā nadinā re, nīrmaḷ nīr vakhāṇī. 4

Sant harijanne re, sāthe laī Ghanshyām;

Nhāvā padhāre re, Ghele Pūraṇkām. 5

Bahu jaḷkrīḍā re, kartā jaḷmā nhāy;

Jaḷmā tāḷī re, daīne kīrtan gāy. 6

Nhāīne bā’re re, nīsrī vastra paherī;

Ghoḍe besī re, gher āve Ranglaherī. 7

Pāvan jashne re, harijan gātā āve;

Jīvan joīne re, ānand ur na samāve. 8

Gaḍhpūrvāsī re, joīne jag ādhār;

Sufaḷ kare chhe re, neṇā vāramvār. 9

Āvī birāje re, osarie bahunāmī;

Ḍholiyā upar re, Premānandnā Swāmī. 10

Pad – 10

Nij sevakne re, sukh devāne kāj;

Pote pragaṭyā re, Puruṣhottam Mahārāj. 1

Faḷiyāmāhī re, sabhā karī virāje;

Pūraṇ shashī re, uḍugaṇmā jem chhāje. 2

Brahmras varsī re, trupt kare harijanne;

Poḍhe rātre re, jamī Shyām shuddh annane. 3

Be āngaḷiyu re, tilak karyānī pere;

Bhāl vachche re, ūbhī rākhī fere. 4

Sūtā sūtā re, māḷā māgī laīne;

Jamṇe hāthe re, nit ferve chitt daīne. 5

Bhul na paḍe re, kedī evu nem;

Dharmakuvarnī re, sahaj prakruti em. 6

Bhar nidrāmā re, poḍhyā hoye Munirāye;

Koī ajāṇe re, lagār aḍī jāye. 7

Tyāre faḍkī re, jāge sundar Shyām;

‘Koṇ chhe?’ pūchhe re, sevakne Sukhdhām. 8

Evī līlā re, Harinī anant apār;

Me to gāī re, kaik mati anusār. 9

Je koī prīte re, shikhshe suṇshe gāshe;

Premānandno re, Swāmī rājī thāshe. 10

---

Niyam Chesta Lyrics in Gujarati

પદ – ૧

પ્રથમ શ્રીહરિને રે, ચરણે શીશ નમાવું;

નૌતમ લીલા રે, નારાયણની ગાવું. ૧

મોટા મુનિવર રે, એકાગ્ર કરી મનને;

જેને કાજે રે, સેવે જાઈ વનને. ૨

આસન સાધી રે, ધ્યાન ધરીને ધારે;

જેની ચેષ્ટા રે, સ્નેહ કરી સંભારે. ૩

સહજ સ્વાભાવિક રે, પ્રકૃતિ પુરુષોત્તમની;

સુણતાં સજની રે, બીક મટાડે જમની. ૪

ગાવું હેતે રે, હરિનાં ચરિત્ર સંભારી;

પાવન કરજ્યો રે, પ્રભુજી બુદ્ધિ મારી. ૫

સહજ સ્વભાવે રે, બેઠા હોય હરિ જ્યારે;

તુલસીની માળા રે, કર લઈ ફેરવે ત્યારે. ૬

રમૂજ કરતા રે, રાજીવનેણ રૂપાળા;

કોઈ હરિજનની રે, માગી લઈને માળા. ૭

બેવડી રાખી રે, બબ્બે મણકા જોડે;

ફેરવે તાણી રે, કંઈક માળા તોડે. ૮

વાતું કરે રે, રમૂજ કરીને હસતાં;

ભેળી કરી રે, માળા કરમાં ઘસતાં. ૯

ક્યારેક મીંચી રે, નેત્રકમળને સ્વામી;

પ્રેમાનંદ કહે રે, ધ્યાન ધરે બહુનામી. ૧૦

પદ – ૨

સાંભળ સૈયર રે, લીલા નટનાગરની;

સુણતાં સુખડું રે, આપે સુખસાગરની. ૧

નેત્રકમળને રે, રાખી ઉઘાડાં ક્યારે;

ધ્યાન ધરીને રે, બેસે જીવન બા’રે. ૨

ક્યારેક ચમકી રે, ધ્યાન કરંતા જાગે;

જોતાં જીવન રે, જન્મમરણ દુઃખ ભાગે. ૩

પોતા આગળ રે, સભા ભરાઈ બેસે;

સંત હરિજન રે, સામું જોઈ રહે છે. ૪

ધ્યાન ધરીને રે, બેઠા હોય હરિ પોતે;

સંત હરિજન રે, તૃપ્ત ન થાય જોતે. ૫

સાધુ કીર્તન રે, ગાયે વજાડી વાજાં;

તેમને જોઈ રે, મગન થાયે મહારાજા. ૬

તેમની ભેળા રે, ચપટી વજાડી ગાયે;

સંત હરિજન રે, નીરખી રાજી થાયે. ૭

ક્યારેક સાધુ રે, ગાય વજાડી તાળી;

ભેળા ગાય રે, તાળી દઈ વનમાળી. ૮

આગળ સાધુ રે, કીર્તન ગાય જ્યારે;

પોતા આગળ રે, કથા વંચાય ત્યારે. ૯

પોતે વારતા રે, કરતા હોય બહુનામી;

ખસતા આવે રે, પ્રેમાનંદના સ્વામી. ૧૦

પદ – ૩

મનુષ્યલીલા રે, કરતા મંગળકારી;

ભક્તસભામાં રે, બેઠા ભવભયહારી. ૧

જેને જોતાં રે, જાયે જગ આસક્તિ;

જ્ઞાન વૈરાગ્ય રે, ધર્મ સહિત જે ભક્તિ. ૨

તે સંબંધી રે, વાર્તા કરતા ભારી;

હરિ સમજાવે રે, નિજ જનને સુખકારી. ૩

યોગ ને સાંખ્ય રે, પંચરાત્ર વેદાંત;

એ શાસ્ત્રનો રે, રહસ્ય કહે કરી ખાંત. ૪

જ્યારે હરિજન રે, દેશ દેશના આવે;

ઉત્સવ ઉપર રે, પૂજા બહુવિધ લાવે. ૫

જાણી પોતાના રે, સેવકજન અવિનાશી;

તેમની પૂજા રે, ગ્રહણ કરે સુખરાશી. ૬

ભક્ત પોતાના રે, તેને શ્યામ સુજાણ;

ધ્યાન કરાવી રે, ખેંચે નાડી પ્રાણ. ૭

ધ્યાનમાંથી રે, ઉઠાડે નિજ જનને;

દેહમાં લાવે રે, પ્રાણ ઇન્દ્રિય મનને. ૮

સંત સભામાં રે, બેઠા હોય અવિનાશ;

કોઈ હરિજનને રે, તેડવો હોય પાસ. ૯

પહેલી આંગળી રે, નેત્રતણી કરી સાન;

પ્રેમાનંદ કહે રે, સાદ કરે ભગવાન. ૧૦

પદ – ૪

મોહનજીની રે, લીલા અતિ સુખકારી;

આનંદ આપે રે, સુણતાં ન્યારી ન્યારી. ૧

ક્યારેક વાતો રે, કરે મુનિવર સાથે;

ગુચ્છ ગુલાબના રે, ચોળે છે બે હાથે. ૨

શીતળ જાણી રે, લીંબુ હાર ગુલાબી;

તેને રાખે રે, આંખ્યો ઉપર દાબી. ૩

ક્યારેક પોતે રે, રાજીપામાં હોયે;

વાતો કરે રે, કથા વંચાવે તોયે. ૪

સાંભળે કીર્તન રે, પોતે કાંઈક વિચારે;

પૂછવા આવે રે, જમવાનું કોઈ ત્યારે. ૫

હાર ચઢાવે રે, પૂજા કરવા આવે;

તેના ઉપર રે, બહુ ખીજી રીસાવે. ૬

કથા સાંભળતાં રે, હરે હરે કહી બોલે;

મર્મ કથાનો રે, સુણી મગન થઈ ડોલે. ૭

ભાન કથામાં રે, બીજી ક્રિયા માંયે;

ક્યારેક અચાનક રે, જમતાં હરે બોલાયે. ૮

થાય સ્મૃતિ રે, પોતાને જ્યારે તેની;

થોડુંક હસે રે, ભક્ત સામું જોઈ બેની. ૯

એમ હરિ નિત નિત રે, આનંદ રસ વરસાવે;

એ લીલા રસ રે, જોઈ પ્રેમાનંદ ગાવે. ૧૦

પદ – ૫

સાંભળ સજની રે, દિવ્ય સ્વરૂપ મુરારી;

કરે ચરિત્ર રે, મનુષ્ય વિગ્રહ ધારી. ૧

થયા મનોહર રે, મોહન મનુષ્ય જેવા;

રૂપ અનુપમ રે, નિજ જનને સુખ દેવા. ૨

ક્યારેક ઢોલિયે રે, બેસે શ્રી ઘનશ્યામ;

ક્યારેક બેસે રે, ચાકળે પૂરણકામ. ૩

ક્યારેક ગોદડું રે, ઓછાડે સહિત;

પાથર્યું હોય રે, તે પર બેસે પ્રીતે. ૪

ક્યારેક ઢોલિયા રે, ઉપર તકિયો ભાળી;

તે પર બેસે રે, શ્યામ પલાંઠી વાળી. ૫

ઘણુંક બેસે રે, તકિયે ઓઠીંગણ દઈને;

ક્યારેક ગોઠણ રે, બાંધે ખેસ લઈને. ૬

ક્યારેક રાજી રે, થાય અતિશે આલી;

સંત હરિજનને રે, ભેટે બાથમાં ઘાલી. ૭

ક્યારેક માથે રે, લઈ મેલે બે હાથ;

છાતી માંહે રે, ચરણકમળ દે નાથ. ૮

ક્યારેક આપે રે, હાર તોરા ગિરધારી;

ક્યારેક આપે રે, અંગનાં વસ્ત્ર ઉતારી. ૯

ક્યારેક આપે રે, પ્રસાદીના થાળ;

પ્રેમાનંદ કહે રે, ભક્તતણા પ્રતિપાળ. ૧૦

પદ – ૬

એવાં કરે રે, ચરિત્ર પાવનકારી;

શુકજી સરખા રે, ગાવે નિત સંભારી. ૧

ક્યારેક જીભને રે, દાંત તળે દબાવે;

ડાબે જમણે રે, પડખે સહજ સ્વભાવે. ૨

છીંક જ્યારે આવે રે, ત્યારે રૂમાલ લઈને;

છીંક ખાયે રે, મુખ પર આડો દઈને. ૩

રમૂજ આણી રે, હસે અતિ ઘનશ્યામ;

મુખ પર આડો રે, રૂમાલ દઈ સુખધામ. ૪

ક્યારેક વાતું રે, કરતા થકા દેવ;

છેડે રૂમાલને રે, વળ દીધાની^† ટેવ. ૫

અતિ દયાળુ રે, સ્વભાવ છે સ્વામીનો;

પરદુઃખહારી રે, વારી બહુનામીનો. ૬

કોઈને દુઃખિયો રે, દેખી ન ખમાયે;

દયા આણી રે, અતિ આકળા થાયે. ૭

અન્ન ધન વસ્ત્ર રે, આપીને દુઃખ ટાળે;

કરુણા દ્રષ્ટિ રે, દેખી વાનજ વાળે. ૮

ડાબે ખભે રે, ખેસ આડસોડે નાખી;

ચાલે જમણા રે, કરમાં રૂમાલ રાખી. ૯

ક્યારેક ડાબો રે, કર કેડ ઉપર મેલી;

ચાલે વહાલો રે, પ્રેમાનંદનો હેલી. ૧૦

પદ – ૭

નિત નિત નૌતમ રે, લીલા કરે હરિરાય;

ગાતાં સુણતાં રે, હરિજન રાજી થાય. ૧

સહજ સ્વભાવે રે, ઉતાવળા બહુ ચાલે;

હેત કરીને રે, બોલાવે બહુ વહાલે. ૨

ક્યારેક ઘોડલે^† રે, ચડવું હોય ત્યારે;

ક્યારેક સંતને રે, પીરસવા પધારે. ૩

ત્યારે ડાબે રે, ખભે ખેસને આણી;

ખેસને બાંધે રે, કેડ સંગાથે તાણી. ૪

પીરસે લાડુ રે, જલેબી ઘનશ્યામ;

જણસ જમ્યાની રે, લઈ લઈ તેનાં નામ. ૫

ફરે પંગતમાં રે, વારંવાર મહારાજ;

સંત હરિજનને રે, પીરસવાને કાજ. ૬

શ્રદ્ધા ભક્તિ રે, અતિ ઘણી પીરસતાં;

કોઈના મુખમાં રે, આપે લાડુ હસતાં. ૭

પાછલી રાત્રી રે, ચાર ઘડી રહે ત્યારે;

દાતણ કરવા રે, ઊઠે હરિ તે વારે. ૮

ન્હાવા બેસે રે, નાથ પલાંઠી વાળી;

કર લઈ કળશ્યો રે, જળ ઢોળે વનમાળી. ૯

કોરે વસ્ત્રે રે, કરી શરીરને લુવે;

પ્રેમાનંદ કહે રે, હરિજન સર્વે જુવે. ૧૦

પદ – ૮

રૂડા શોભે રે, નાહીને ઊભા હોયે;

વસ્ત્ર પહેરેલું રે, સાથળ વચ્ચે નીચોવે. ૧

પગ સાથળને રે, લુહીને સારંગપાણી;

કોરા ખેસને રે, પહેરે સારી પેઠે તાણી. ૨

ઓઢી ઉપરણી રે, રેશમી કોરની વહાલે;

આવે જમવા રે, ચાખડિયે ચઢી ચાલે. ૩

માથે ઉપરણી રે, ઓઢી બેસે જમવા;

કાન ઉઘાડા રે, રાખે મુજને ગમવા. ૪

જમતાં ડાબા રે, પગની પલાંઠી વાળી;

તે પર ડાબો રે, કર મેલે વનમાળી. ૫

જમણા પગને રે, રાખી ઊભો શ્યામ;

તે પર જમણો રે, કર મેલે સુખધામ. ૬

રૂડી રીતે રે, જમે દેવના દેવ;

વારે વારે રે, પાણી પીધાની ટેવ. ૭

જણસ સ્વાદુ રે, જણાયે જમતાં જમતાં;

પાસે હરિજન રે, બેઠા હોય મનગમતાં. ૮

તેમને આપી રે, પછી પોતે જમે;

જમતાં જીવન રે, હરિજનને મન ગમે. ૯

ફેરવે જમતાં રે, પેટ ઉપર હરિ હાથ;

ઓડકાર ખાય રે, પ્રેમાનંદના નાથ. ૧૦

પદ – ૯

ચળું કરે રે, મોહન તૃપ્ત થઈને;

દાંતને ખોતરે રે, સળી રૂપાની લઈને. ૧

મુખવાસ લઈને રે, ઢોલિયે બિરાજે;

પૂજા કરે રે, હરિજન હેતે ઝાઝે. ૨

પાંપણ ઉપર રે, આંટો લઈ અલબેલો;

ફેંટો બાંધે રે, છોગું મેલી છેલો. ૩

વર્ષા ઋતુને રે, શરદ ઋતુને જાણી;

ઘેલા નદીનાં રે, નિર્મળ નીર વખાણી. ૪

સંત હરિજનને રે, સાથે લઈ ઘનશ્યામ;

ન્હાવા પધારે રે, ઘેલે પૂરણકામ. ૫

બહુ જળક્રીડા રે, કરતાં જળમાં ન્હાય;

જળમાં તાળી રે, દઈને કીર્તન ગાય. ૬

નાહીને બા’રે રે, નીસરી વસ્ત્ર પહેરી;

ઘોડે બેસી રે, ઘેર આવે રંગલહેરી. ૭

પાવન જશને રે, હરિજન ગાતા આવે;

જીવન જોઈને રે, આનંદ ઉર ન સમાવે. ૮

ગઢપુરવાસી રે, જોઈને જગ આધાર;

સુફળ કરે છે રે, નેણાં વારમવાર. ૯

આવી બિરાજે રે, ઓસરીયે બહુનામી;

ઢોલિયા ઉપર રે, પ્રેમાનંદના સ્વામી. ૧૦

પદ – ૧૦

નિજ સેવકને રે, સુખ દેવાને કાજ;

પોતે પ્રગટ્યા રે, પુરુષોત્તમ મહારાજ. ૧

ફળિયામાંહી રે, સભા કરી વિરાજે;

પૂરણ શશી રે, ઉડુગણમાં જેમ છાજે. ૨

બ્રહ્મરસ વરસી રે, તૃપ્ત કરે હરિજનને;

પોઢે રાત્રે રે, જમી શ્યામ શુદ્ધ અન્નને. ૩

બે આંગળિયું રે, તિલક કર્યાની પેરે;

ભાલ વચ્ચે રે, ઊભી રાખી ફેરે. ૪

સૂતાં સૂતાં રે, માળા માગી લઈને;

જમણે હાથે રે, નિત ફેરવે ચિત્ત દઈને. ૫

ભૂલ ન પડે રે, કેદી એવું નેમ;

ધર્મકુંવરની રે, સહજ પ્રકૃતિ એમ. ૬

ભર નિદ્રામાં રે, પોઢ્યા હોય મુનિરાયે;

કોઈ અજાણે રે, લગાર અડી જાયે. ૭

ત્યારે ફડકી રે, જાગે સુંદર શ્યામ;

‘કોણ છે?’ પૂછે રે, સેવકને સુખધામ. ૮

એવી લીલા રે, હરિની અનંત અપાર;

મેં તો ગાઈ રે, કાંઈક મતિ અનુસાર. ૯

જે કોઈ પ્રીતે રે, શીખશે સુણશે ગાશે;

પ્રેમાનંદનો રે, સ્વામી રાજી થાશે. ૧૦